از ساختارهای شرطی در زمانی استفاده می شود که بخواهیم در صورت بر قرار بودن شرط یا شرط هایی ، یکسری دستورات خاص اجرا شده و در صورت عدم بر قراری آنها گروه دیگری از دستورات اجرا شوند .
بر حسب شرایط می توان از یکی از ساختارهای دستوری زیر استفاده کرد :
1 ) if ( Condition ) Statment :
از این ساختار در مواقعی که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط یا شرط هایی یکسری دستورات خاص اجرا شوند ، استفاده می شود . در این حالت در صورت عدم بر قراری شرط های تعیین شده ، هیچ دستوری اجرا نخواهد شد .
شکل کلی استفاده از این ساختار به صورت زیر است :
if ( شرط یا شروط )
{
دستورات مورد نظر که در صورت برقرار بودن شرط ها اجرا می شوند
}
مثال :
< script type="text/javascript" >
var IntNum = 18
if ( IntNum > 10 )
{
document.write (" This Number is
bigger than 10 ")
}
< /script >
2 ) if ( Condition ) Statment 1 else Statment 2 :
از این ساختار در مواقعی استفاده می کنیم که می خواهیم در صورت بر قرار بودن شرط یا شرط هایی ، یکسری دستورات و در صورت عدم بر قراری آن شروط ، گروهی دیگر از دستورات اجرا شوند .
شکل کلی استفاده از این ساختار به صورت زیر است :
if ( شرط یا شروط )
{
دستوراتی که در صورت بر قرار بودن شرط یا شروط اجرا می شوند
}
else
{
دستوراتی که در صورت عدم بر قراری شرط یا شروط اجرا می شوند
}
دستور if تک شرطی را مانند یک عملگر می توان به صورت زیر نیز نوشت .
در این حالت برنامه شرط معرفی شده در پرانتز را چک کرده و در صورت درست بودن آن شرط ، مقدار 1 و در صورت درست نبودن آن مقدار 2 را به متغیر نسبت می دهد .
شکل کلی استفاده از این ساختار به سورت زیر است :
نام متغیر = ( شرط ) ؟ مقدار 1 : مقدار 2
variable name = ( condition ) ? value 1 : value 2 ; دستور if تک شرطی را مانند یک عملگر می توان به صورت زیر نیز نوشت
در این حالت برنامه شرط معرفی شده در پرانتز را چک کرده و در صورت درست بودن آن شرط ، مقدار 1 و در صورت درست نبودن آن مقدار 2 را به متغیر نسبت می دهد .
شکل کلی استفاده از این ساختار به سورت زیر است :
نام متغیر = ( شرط ) ؟ مقدار 1 : مقدار 2
variable name = ( condition ) ? value 1 : value 2 ;
3 ) if ( Condition 1 ) Statment 1 else if ( Condition 2 ) Statment 2 else Statment 3 :
از این ساختار زمانی استفاده می شود که حالت های شروط مورد نظر بیش از یک حالت مختلف است ، که در صورت بر قرار بودن هر گروه از شرط های مورد نظر ، می خواهیم دستورات خاص آن شرط ها اجرا شوند .
در این ساختار ، شرط اول در دستور if ابتدا تعریف شده و هر یک از گروه شرط های دیگر به وسیله یک دستور else if تعیین می شود . در آخر نیز واژه کلیدی else و دستورات مربوط با آن قرار می گیرد ، که در صورت عدم بر قراری تمام گروه شرط های تعیین شده ، دستورات قسمت else اجرا می شوند .
در این ساختار چنانچه هر یک از شرط های یک دستور if یا else if درست باشند ، دستورات مربوط به آن اجرا شده و برنامه از کنترل و اجرای سایر شرط های دیگر خودداری می کند . چنانچه هیچ یک از گروه شرط های تعیین شده درست نباشند ، دستورات بخش else در پایان ساختار اجرا می شوند .
شکل کلی استفاده از این ساختار به صورت زیر است :
if ( گروه شرط های شماره 1 )
{
دستوراتی که در صورت بر قرار بودن گروه شرط های 1 اجرا می شوند
}
else if ( گروه شرط های شماره 2 )
{
دستوراتی که در صورت بر قرار بودن گروه شرط های 2 اجرا می شوند
}
else if ( گروه شرط های شماره 3 )
{
دستوراتی که در صورت بر قرار بودن گروه شرط های 3 اجرا می شوند
}
.
.
.
else
{
دستوراتی که در صورت عدم بر قراری تمام گروه شرط های فوق اجرا می شوند
}
نکته 1 : به تعداد مورد نیاز می توان در این ساختار به وسیله دستور else if شرط و دستورات جدید تعریف کرد .
نکته 2 :استفاده از کروشه در قسمت دستورات شرط if ، فقط در زمانی که دستورات مورد نظر بیش از یک خط هستند ، ضروری است .
نکته 3 : تعیین قسمت else در ساختار فوق اختیاری بوده و می تواند تعریف نشود .
نکته 4 : در زمانی که تعداد حالت های شروط بسیار زیاد هستند ، بهتر است از ساختار Switch استفاده کرد .
ار این ساختار در زمانی استفاده می شود که بخواهیم بر حسب مقادیر مختلف یک متغیر یا عبارت خاص ، دستورات متفاوتی اجرا شود .
شکل کلی استفاده از این ساختار به صورت زیر است :
switch ( نام یک متغیر
یا یک عبارت )
{
case مقدار 1 :
case 1 دستورات مربوط به
case مقدار 2 :
case 2 دستورات مربوط به
.
.
.
.
case n مقدار :
case n دستورات مربوط به
default :
دستورات پیش
فرض ساختار که در صورت عدم برقراری مقادیر تمام case های فوق ، اجرا خواهند
شد
{
نحوه عملکرد این ساختار به شرح زیر است :
ابتدا در پرانتز مقابل واژه کلیدی switch ، یک متغیر یا عبارت اعلام می شود . همچنین در هر دستور case ، یک مقدار مرتبط با آن متغیر نیز تعیین می شود . برنامه مقدار متغیر را ( که از قبل توسط یک تابع یا دستور مقدار دهی شده است ) را با مقدار تعیین شده برای هر case به ترتیب مقایسه کرده و در صورت برابر بودن آنها ، دستورات آن case و case های بعد از آن را اجرا می کند . در واقع دستورات تا زمان رسیدن به یک دستور break اجرا می شوند .
نکته : برای جلوگیری از اجرای case های بعدی همراه با case ای که اجرا می شود ، باید در پایان دستورات هر case از واژه کلیدی break استفاده کرد .
قسمت default ، دستورات پیش فرض ساختار را تعیین می کند ، که در صورت عدم برقراری مقادیر تمام case های ساختار ، دستورات آن قسمت اجرا خواهد شد .
نکات مهم :
نوع متغیر تعیین شده در قسمت switch و مقدارهای هر یک از case ها باید با هم یکسان و از یک نوع باشند .
به تعداد مورد نیاز می توان از دستور case در ساختار switch استفاده کرد .
تعیین قسمت default در ساختار switch ، اختیاری است و می تواند تعیین نشود .
مقدار هیچ دو case متفاوتی ، نباید با هم یکسان باشد .
مثال : در مثال زیر دو کادر متن و یک دکمه فرمان قرار داده شده است . کادر متن اول یک متن یا عدد از کاربر دریافت کرده و با کلیک بر روی دکمه فرمان و فراخوانی تابع ( ) hello ، خروجی در کادر متن دوم نمایش داده می شود .
عملکرد تابع ( ) hello به شرح زیر است :
این تابع مقدار کنترل کادر متن اول یعنی txtinput ، را در متغیر matn ذخیره کرده و سپس در یک ساختار switch ،بر حسب مقادیر مختلف خروجی را در کادر متن دوم یعنی txtresult نمایش می دهد .
توجه : در اینجا به دلیل عدم استفاده از دستور break در پایان دستورات هر case با اجرای هر کدام از case های مثال ، دستورات بقیه case ها نیز اجرا می شود . بنابراین همواره خروجی ما در این حالت خروجی قسمت default است .
<
input type="text" id="txtinput " / >
< input type="button" name="clickme"
onclick="hello( )" value="click me !" / >
< input type="text" id="txtresult" / >
< script type="text/javascript" >
function hello( )
{
var matn
= txtinput.value ;
switch (matn)
{
case "1":
txtresult.value
= "one" ;
case "2":
txtresult.value
= "two";
case "3":
txtresult.value
= "three";
default:
txtresult.value
= "bigger than 3";
}
}
< /script >
همانطور که در قسمت بالا نیز اشاره
شد ، چنانچه یک دستور
case در ساختار switch اجرا شود ، برنامه به طور اتوماتیک دستورات تمام case های بعد از آن را نیز اجرا خواهد کرد ، مگر اینکه به یک
دستور break برسد . . برای جلوگیری از این مسئله ، باید در پایان
دستورات هر case از دستور break استفاده کرد .
در این حالت در صورت وارد شدن برنامه به یک دستور یک case ، فقط دستورات
آن case اجرا شده و اجرای بقیه case ها متوقف می شود .
شکل کلی استفاده از دستور break به صورت زیر است :
switch ( نام یک متغیر
یا یک عبارت )
{
case مقدار 1 :
case 1 دستورات مربوط به
break ;
case مقدار 2 :
case 2 دستورات مربوط به
break ;
.
.
.
.
case n مقدار :
case n دستورات مربوط به
break ;
default :
دستورات پیش فرض ساختار که در صورت عدم برقراری مقادیر تمام
case های فوق ، اجرا خواهند شد
{
1 ) عملگرهای ریاضی :
توضیح عملوند : عملوند به متغیری گفته می شود ، که عملگر بر روی آن عملیات انجام می دهد .
(1 عملگرهای ریاضی :
|
عملگر |
شرح |
مثال |
|
+ جمع |
دو عملوند خود را با هم جمع می کند . |
x = 2 y = 2 x + y = 4 |
|
- تفریق |
دو عملوند خود از هم کم می کند . |
x = 4 y = 2 x - y = 2 |
|
* ضرب |
دو عملوند خود را در هم ضرب می کند . |
x = 2 y = 3 x * y = 6 |
|
/ تقسیم |
عملوند اول خود را بر عملوند دوم تقسیم می کند . |
x = 6 y = 2 x / y = 3 |
|
% باقی مانده |
باقی مانده حاصل از تقسیم عملوند اول بر عملوند دوم را محاسبه می کند . |
x = 8 y
= 3 x % y = 2 |
|
++ افزاینده |
عملوند خود را یک واحد افزایش می دهد . |
x = 7 x++ x = 8 |
|
- - کاهنده |
عملوند خود را یک واحد کاهش می دهد . |
x = 8 x- - x = 7 |
2 ) عملگرهای انتسابی :
از عملگرهای انتسابی ، برای نسبت دادن مقدار به یک متغیر استفاده می شود .
نکته : برخی از حالت های محاسبات متغیرها مثل x = x + y را می توان به صورت خلاصه تر به صورت x += y نوشت . در جدول زیر انواع حالت های آن آمده است :
|
عملگر |
مثال |
برابر است با |
|
= انتساب |
x = y یا x = 5 |
y = 5 x = y نتیجه :
x = 5 |
|
+= جمع |
x += y |
x = x + y |
|
- = تفریق |
x - = y |
x = x - y |
|
*= ضرب |
x *= y |
x = x * y |
|
/= تقسیم |
x /= y |
x = x / y |
|
%= باقی مانده |
x %= y |
x = x % y |
3 ) عملگرهای مقایسه ای :
از این عملگرها برای مقایسه یک متغیر با یک مقدار و یا مقایسه 2 متغیر با هم استفاده می شود .
|
عملگر |
شرح |
مثال |
|
= = تساوی |
امتحان برابری با یک مقدار یا یک متغیر دیگر |
x = = y یا y = = 8 |
|
= = = تساوی |
امتحان برابری با یک مقدار یا یک متغیر دیگر هم از لحاظ مقدار و هم از لحاظ نوع داده ای |
x = = = y یا y = = = "8" |
|
! = عدم تساوی |
امتحان عدم برابری با یک مقدار یا یک متغیر دیگر |
x ! = y یا y ! = 4 |
|
> بزرگتر بودن |
امتحان بزرگتر بودن |
x > y یا y > 4 |
|
< کوچکتر بودن |
امتحان کوچکتر بودن |
x < y یا y < 4 |
|
مساوی یا بزرگتر بودن >= |
امتحان مساوی یا بزرگتر بودن |
x >= y یا y >= 4 |
|
مساوی یا کوچکتر بودن <= |
امتحان مساوی یا کوچکتر بودن |
x < y یا y < 4 |
4 ) عملگرهای منطقی :
از عملگرهای منطقی برای ترکیب دو یا چند عبارت مقایسه ای یا شرطی با هم و ایجاد یک عبارت واحد استفاده می شود . در جدول زیر انواع عملگرهای منطقی و شرایط درست بودن آنها توضیح داده شده است .
|
عملگر |
شرح |
مثال |
|
&& عملگر " و " |
این عبارت برای ترکیب دو یا چند عبارت با هم استفاده می شود . نتیجه ترکیب این عملگر فقط زمانی صحیح است ، که تمام عبارات ترکیب شده با هم درست باشند . |
مثال : x = 5 , y = 7
, اگر ( x < 3 && y > 9 )
نتیجه : غلط است |
|
|| عملگر " یا " |
این عبارت برای ترکیب دو یا چند عبارت با هم استفاده می شود . نتیجه ترکیب این عملگر در صورت درست بودن حداقل یکی از عبارات ترکیب شده ، درست خواهد بود. |
مثال : x = 5 , y = 7
, اگر ( x < 3 || y > 4 ) نتیجه : درست است |
|
! عملگر not |
این عملگر برای بر عکس کردن درستی یا عدم درستی یک عبارت استفاده می شود . استفاده این عملگر قبل از یک عبارت صحیح باعث نادرست شدن جواب و برعکس خوهد شد . |
مثال : x = 5 , y = 5
, اگر ! ( x == y ) نتیجه : غلط است |
5 ) عملگر رشته ای :
متغیرهای رشته ای متغیر هایی هستند ، که از متن تشکیل شده اند . این متغیرها را همانطور که قبلا اشاره شد ، باید بین دو علامت " " تعریف کرد .
در جاوا اسکریپت می توان دو متغیر رشته ای را با عملگر + به هم اضافه کرد . همچنین برای ایجاد فاصله بین متغیرهای می توان از یک " " به شکلی که در مثال زیر آمده است ، استفاده کرد .
مثال : در مثال زیر دو عبارت رشته ای matn1 و matn2 را در قالب یک متغیر جدید به نام welcome ذخیره کرده ایم :
< script type="text/javascript" >
var matn1 = "Welcome to" ;
var matn2 = "Gharbnet .ir" ;
var welcome = matn1 + " " + matn2 ;
document.write (welcome) ;
< /script >
خروجی کد : Welcome to Gharbnet .irWelcome to Gharbnet .ir
نمایش کاراکترهای خاص در جاوا اسکریپت :
در کد نویسی دستورات جاوا اسکریپت ، از برخی از کاراکترها به منظور ویژه های استفاده می کنیم . برای مثال از کاراکتر " برای شروع یک عبارت متنی در دستوراتی نظیر document.write و ... استفاده می شود . به کار بردن مستقیم چنین کاراکترهای در عبارت های متنی باعث تداخل با کدهای برنامه و بروز خطا و خروجی نامناسب می شود .
برای نمایش چنین کاراکترهایی در عبارت های متنی ، باید از یک کاراکتر \ قبل از کاراکتر مورد نظر استفاده کرد .
شکل غلط استفاده : var matn = "Hello Welcome to "gharbnet .ir " a website for Gharbnets" ;
شکل صحیح استفاده: var matn = "Hello Welcome to \"gharbnet .ir\" a website for Gharbnets" ;
ایجاد یک خط جدید در نوشته :
می توان در متن نوشته ی کادر های Pop-Up در جاوا اسکریپت ، نوشته را به سطر پایین انتقال داد . برای این منظور از یک کاراکتر n\ استفاده می شود . هر بار استفاده از این کاراکتر باعث انتقال نوشته به یک سطر پایین تر می شود .
مثال :
<script type="text/javascript">
function New_Line ( )
{
alert ( "Hello \nDear User \n\n Welcome to Gharbnet.ir"
) ;
}
</script>
سایر کاراکترها :
سایر کاراکترهایی که برای نمایش آنها باید از روش فوق استفاده کرد ، به همراه توضیح آنها در جدول زیر آمده اند
|
شرح |
خروجی |
نحوه استفاده |
|
علامت نقل قول تکی ' |
' |
\' |
|
علامت نقل قول جفتی " |
" |
\" |
|
علامت و در انگلیسی & |
& |
\& |
|
علامت اسلش در متن \ |
\ |
\\ |
|
رفتن به خط جدید در متن |
|
\n |
Java Script یکی از زبان های برنامه نویسی اسکریپتی است ، که اولین بار توسط شرکت Netscape Communicator عرضه کننده مرورگر معروف Netscape ارائه شد و امروزه متداولترین زبان اسکریپت نویسی صفحات وب است .
توجه : قبل از مطالعه قسمت آموزش Java Script ، شما باید به طور کامل با زبان HTML و به خصوص تگ < script > آشنا باشید .
به طراحان وب ، یک ابزار برنامه نویسی ساده و کارا می دهد .
Java Script به رویدادهای مختلف در صفحه واکنش نشان می دهد . برای مثال می توان یک تابع Java Script تعریف کرده تا در هنگام وقوع یک رویداد مثل کلیک بر روی یک دکمه یا لود شدن صفحه ، اجرا شود .
Java Script می تواند اطلاعات ارسالی یک فرم را اعتبار سنجی و کنترل نموده و در صورت صحیح بود ، آنها را به سرور ارسال کند . این کار باعث جلوگیری از ورود اطلاعات نادرست به سرور و کاهش ترافیک آن می شود .
Java Script توانایی تشخیص نوع و نسخه مرورگر مورد استفاده کاربر را داشته و می تواند بر حسب آن نوع مرورگر خاص ، تنطیمات و صفحات ویژه ای را بارگذاری نماید .
Java Script توانایی خواندن و نوشتن اطلاعات مورد نیاز مرورگر را بر روی کامپیوتر بازدید کننده صفحه را داراست ، که در اصطلاح به این کار ایجاد و خواندن Cookie می گویند .
Java Script می تواند انواع کادرهای اخطار ، تایید و دریافت ورودی را به کاربر نمایش دهد .
نحوه تعریف دستورات Java Script در صفحه :
برای تعریف و ایجاد یک اسکریپت ، از تگ < script > استفاده می شود . کلیه دستورات مورد نظر اسکریپت ، درون تگ باز و بسته < script > تعریف شده و به عبارتی محدوده کدهای اسکریپت را تعیین می کند . در هر صفحه HTML ، می توان به تعداد مورد نیاز از تگ < script > استفاده کرد ، که هر تگ به صورت مجموعه ای واحد برای خود عمل می کند .
انواع حالت های دستورات اسکریپتی :
به طور کلی 2 حالت اسکریپت ( برنامه اجرایی ) در صفحات وب قابل پیاده سازی است :
اسکریپت های که می خواهیم به محض لود شدن صفحه ، اجرا شده و اثر خود را نمایش دهند . در این حالت باید اسکریپت ها را در قسمت <body> صفحه قرار داد .
اسکریپت هایی که می خواهیم در هنگام بروز یک رویداد در صفحه ، مثل کلیک بر روی یک دکمه خاص و ... اجرا شوند . به عبارت دیگر می خواهیم اجرای آنها کنترل شده باشد . در این حالت دستورات اسکریپت را در قسمت < head > صفحه و یا در یک فایل خارجی تعریف کرد .
نکته : گاهی اوقات می خواهیم از دستورات اسکریپتی یکسان و مشترک در تمام یا گروهی از صفحات یک وب سایت استفاده کنیم . در این حالت برای جلوگیری از تکرار دستورات در تمام صفحه های مذکور ، کاهش حجم کد نویسی ، افزایش سرعت طراحی و اعمال تغییرات سریع و آسان به دستورات ، بهتر است همه آن اسکریپت ها را یکبار در یک فایل خارجی تعریف کرده و از آن به طور مشترک در تمام صفحات استفاده کرد . برای دریافت اطلاعات بیشتر به روش سوم قرار دهی اسکریپت در صفحات وب در پایین صفحه بروید .
محل قرار دادن اسکریپت ها در صفحات وب :
به طور کلی 3 روش برای قرار دادن اسکریپت ها در صفحات وب وجود دارد :
1 ) درون محدوده اصلی صفحات HTML ، در قسمت تگ < body > :
اسکریپت های تعریف شده در این قسمت ، به محض بارگداری و نمایش صفحه اجرا شده و خروجی خود را تولید می کنند . این نوع اسکریپت ها می توان در هر جای محدوه تگ < body > صفحات تعریف کرد . در این نوع اسکریپت ها ، هیچ کنترلی از سوی کاربر برای اجرای آنها وجود ندارد ، مگر اینکه دستورات آن در قالب یک تابع ( function ) تعریف شده باشند ، که تا زمان فراخوانی آن تابع اجرا نخواهند شد .
2 ) در قسمت تگ < head > :
اسکریپت هایی که می خواهیم در هنگام بروز یک رویداد در صفحه مثل کلیک بر روی یک دکمه و ... اجرا شوند ، را می توان در قسمت < head > تعریف کرد . دستورات اسکریپت های این قسمت بایستی در قالب توابع تعریف شده باشند و تا زمانی که از سوی برنامه یا کاربر فراخوانی نشده باشند ، اجرا نخواهند شد . مزیت این روش در این است ، که این اسکریپت ها قبل از اجرا توسط مرورگر لود شده اند . فراخوانی باید توسط یک اسکریپت دیگر در قسمت تگ < body > صورت بگیرد .
مثال :
تابع ()hello توسط رویداد onclick ( کلیک ) دکمه فرمان فراخوانی شده و خروجی خود را نمایش می دهد .
< html >
< head >
< title > Title of Page عنوان صفحه < /title
>
< script type="text/javascript" >
function hello ( )
{
document.write ( "Hello User .
This script is placed in the head section . " )
}
< /script >
< /head >
< body >
محتویات
صفحه
< input value ="to view script Click me"
id="Button1" type="button" onclick="hello( )" /
>
< /body >
</html>
3 ) در یک فایل خارجی JS
در این حالت تمام اسکریپت های مورد نظر را در یک فایل خارجی متنی با پسوند JS ، تعریف کرده و سپس به وسیله تگ < script > در قسمت
< head > صفحه ، بین آن فایل و صفحه لینک ایجاد می کنیم .
از این حالت معمولا در مواردی که بخواهیم کدهای اسکریپت را از محتویات صفحات HTML جدا کرده و یا از یک سری دستورات و توابع اسکریپتی مشترک در چند صفحه استفاده کنیم ، کاربرد دارد .
اسکریپت های این حالت باید در قالب توابع مختلف تعریف شده و تا زمانی که از سوی برنامه یا کاربر فراخوانی نشوند ، اجرا نخواهند شد .
مثال : نحوه ارتباط با فایل خارجی جاوا اسکریپت :
< html >
< head >
< title > Title of Page عنوان صفحه < /title
>
< script type="text/javascript" src
="../myscript.js"
> * ایجاد لینک بین
صفحه و فایل اسکریپت *
< /script >
< /head >
< body >
محتویات
صفحه
< input value="to view script Click me"
id="btnhello2" type="button" onclick="hello2( )"
/ >
< /body >
</html>
نکات مهم در کد نویسی جاوا اسکریپت :
1 ) جاوا اسکریپت به بزرگ یا کوچک بودن حروف حساس است ( بر خلاف HTML ) :
در تعریف و نام گذاری توابع و متغیرها در جاوا اسکریپت باید به بزرگ یا کوچک بودن حروف کاملا دقت کرد . تابع با نام "MyFunction" با تابع "myfunction" و متغیر با نام "Matn" با متغیر با نام "matn" متفاوت هستند .
همچنین کلیه دستورات جاوا اسکریپت باید به صورت استاندارد تعیین شده ، با حروف بزرگ یا کوچک نوشته شود . عدم رعایت این نکته باعث اجرا نشدن دستور و بروز خطا در صفحه می شود . هر یک از دستورات و کلمات کلیدی در جاوا اسکریپت فقط به یک صورت ، که صورت استاندارد است باید نوشته شوند .
2 ) جاوا اسکریپت فواصل خالی اضافی در کد نویسی را نادیده می گیرد :
به کار بردن فاصله خالی اضافی در بین کلمات کد های جاوا اسکریپت ، از سوی مرورگر نادیده گرفته شده و تاثیری ندارد . می توان برای خواناتر شدن برنامه ، بین کلمات فاصله اضافی ایجاد کرد .
نکته : بین دستورات و کلمات کلیدی باید حداقل یک فاصله وجود داشته باشد ، در اینجا منظور از فاصله اضافی ، بیش از یک کاراکتر فاصله است
3 ) نوشتن عبارت های متنی در بیش از یک خط :
در هنگام تعریف و استفاده از عبارت های متنی در دستوراتی نظیر document.write و ... ، می توان ادامه متن را به کمک یک کاراکتر \ به سطر بعدی انتقال داد . این مسئله در زمانی که عبارت های متنی طولانی استفاده می شود ، کاربرد دارد .
4 ) درج توضیحات ( comments ) مورد نظر در بخش کد نویسی :
در اسکریپت های نوشته شده به زبان جاوا اسکریپت ، می توان توضیحات مورد نظر را به صورت ویژه ای در درون کدها وارد کرد . این توضیحات به طور کامل از سوی مرورگر نادیده گرفته شده و در خروجی نمایش داده نمی شوند . از توضیحات معمولا برای نشانه گذاری یا ارائه توضیحاتی راجع به کدهای برنامه استفاده می شود .
دو نوع توضیح در جاوا اسکریپت می توان ایجاد کرد :
1 . توضیحات یک خطی : این توضیات به کمک دو بک اسلش // به صورت زیر وارد می شود . توضیحات ارائه شده به این صورت حداکثر می تواند در یک خط باشد . به مثال زیر دقت کنید . در این مثال خط اول یک comment خط دوم یک دستور چاپ خروجی است . همانظور که در خروجی کد مشخص است ، دستور چاپ توسط مرورگر اجرا شده ولی comment نمایش دادده نمی شود :
مثال:
<script type="text/javascript">
// this is a one line comment . navigator won`t show it .
document.write ( "How to write a comment" ) ;
</script>
2 . توضیحات چند خطی : با استفاده از یک نماد */ در ابتدای اولین خط توضیحات و یک نماد /* در آخرین خط توضیحات ، می توان توضیحات چند خطی در اسکریپت ها وارد کرد . از این حالت برای ارائه توضیحات طولانی استفاده می شود . به مثال زیر دقت کنید . در این مثال هم یک دستور و یک comment چند خطی قرار داده شده است . دستور توسط مرورگر اجرا شده ، ولی comment نمایش داده نمی شود :
مثال:
<script type="text/javascript">
/* this is a multi line comment . navigator won`t show it .
We use it for long comments .
It can be several lines */
document.write ( "How to write a multi line comment" ) ;
</script>